ελεφαντίνη

Νησίδα στον Νείλο, στην Άνω Αίγυπτο, απέναντι από την αρχαία Συήνη (σημερινό Ασουάν). Το νησί ήταν ονομαστό κυρίως στα χρόνια μεταξύ της 6ης και της 11ης φαραωνικής δυναστείας, αλλά στην περίοδο της ελληνικής και της ρωμαϊκής κυριαρχίας γνώρισε παρακμή, η οποία ολοκληρώθηκε στα βυζαντινά χρόνια. Σήμερα στο νησί βρίσκονται αιγυπτιακά, ρωμαϊκά και αραβικά κατάλοιπα, από τα οποία σπουδαιότερα είναι η γρανίτινη πύλη στον ναό του κριαρόμορφου τοπικού θεού, Χνουμ, η οποία ανάγεται στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ένας ναός χτισμένος επί αυτοκράτορα Τραϊανού και υπολείμματα από τις προβλήτες του φαραωνικού λιμανιού. Αξιοσημείωτο είναι και το νειλόμετρο, που χρησιμοποιούσαν για την παρακολούθηση των αλλαγών της στάθμης του Νείλου, το οποίο περιγράφει ο Στράβων και αναστήλωσε ο χεδίβης (αντιβασιλιάς) της Αιγύπτου, Ισμαήλ (1870). Στο νησί υπάρχει μουσείο με σαρκοφάγους και άλλα ευρήματα. πάπυροι της Ε. Πάπυροι γραμμένοι στην αραμαϊκή, που βρέθηκαν στο νησί Ε. από το 1893 και μετά. Οι πάπυροι αυτοί προσφέρουν πολύτιμες ιστορικές πληροφορίες για την ιουδαϊκή κοινότητα που ζούσε στο νησί από την εποχή των τελευταίων φαραώ έως το τέλος της περσικής κυριαρχίας. Η κοινότητα είχε ως κέντρο έναν ναό του Γιαχβέ, που καταστράφηκε το 410 π.Χ. Ιδρύθηκε από μια μικρή ομάδα Εβραίων, που κατέφυγαν εκεί με επικεφαλής τον Ιερεμία ή, σύμφωνα με άλλη εκδοχή, από Εβραίους μισθοφόρους του φαραώ Ψαμμίτιχου Β’ (594-589 π.Χ.). Οι πάπυροι αναφέρονται επίσης στις σχέσεις της κοινότητας με την ιουδαϊκή μητρόπολη στην Παλαιστίνη και παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την περσική υποστήριξη προς τους Εβραίους της Αιγύπτου. Στους πάπυρους περιέχονται και εμπορικές πράξεις, αγοραπωλησίες χωραφιών και δημοτικά τραγούδια.

* * *

η

ουσία τού δοντιού που αποτελεί τον κύριο ιστό του, οδοντίνη.